از شهیدان مظلوم به خون خفته ام

که صدایشان را فقط خدا شنید

اجرشان نوری بر چهره ها دمید

گوهر فریادشان نابودی استبداد

او که می گفتن بعد خدا نام خود را

خدا...شاه...میهن!!!

و دستان به خون آلوده

مظلومان شنکجه داده شده

در تاریک ترین لحظه های زندگی

فریادشان در زمان جاری

گوشها شنواتر

لحظه های آشناتر

اتحاد زیبا تر

مشت شدند انگشتان

تمام گروهای مبارز در آن عیان

ریشه ی استبداد ستس تر

داهای مردم قوی تر

برفت ظلم از خاک وطن

«هوا دلپذیر شد

گل از خا بردمید

پرستو به بازگشت زد نغمه ی امید»

و نگاه منتظران به آسمان وافق

فرشته بر زمین نشست

و نوای آزادی شور انگیزتر شد

حال سی سال گذر تاریخ بر آن زمان

جنگ...صبر...تلاش...شکوفایی آن

هر چند گاهی به عدالتی شده چون خزان

بیایید چون گذشته شویم

اسیر قدرت و ظلمی نشویم

خاک به خون همه رنگین شد

انقلاب با من و ما پیروز شد

من

تو

بیا ما شویم

و بر کنیم ریشه ی ظلم من بودن را...